طراحی مجتمع مسکونی انعطاف پذیر با رویکرد پایداری اجتماعی

یکی از راهکارها به منظور تحقق این ویژگی در مسکن انعطاف پذیری می باشد که دارای ابعاد گوناگون بوده و در شرایط مختلفی تحقق می یابد. از آنجایی که الگوی رشد در خانواده ایرانی در ابتدا به صورت انبساط و سپس انقباض می باشد لذا با گذشت زمان نیازهای فضایی اعضای خانواده دچار تغییرات اساسی می شود. در این راستا بهره گیری از الگوهای انعطاف پذیری توسعه و تفکیک پاسخگو می باشد. در این تحقیق ابتدا جمع آوری اطلاعات با استفاده از روش تحقیق کتابخانه ای انجام و سپس با بهره گیری از تحقیق کمی و پرسش نامه به بررسی موضوع پرداخته شد. جامعه آماری ساکنان محله چهارصد دستگاه پیروزی واقع در منطقه 14 تهران بود که تعداد حدود 50 پرسش نامه در میان آنان توزیع شد. که از این تعداد 40 عدد پاسخ داده و بازگردانده شد. پس از آن به تحلیل نتایج آن پرداخته شد وبا بهره گیری از نرم افزار spss فرضیه های تحقیق اثبات شد و در نهایت به این نتیجه رسیدیم که به منظور تامین نیازهای فضایی خانوار ایرانی با گذشت زمان در مرحله ابتدایی رشد خانوار با تولد فرزندان و افزایش بعد خانوار به توسعه در عرصه عمومی و خصوصی مسکن نیاز است. علاوه بر این به منظور تامین فضای لازم برای هر یک از فرزندان نیاز به تفکیک عرصه های خصوصی تر نیز احساس می شود. همچنین در مرحله دوم رشد خانوار همزمان با ازدواج فرزندان و کاهش بعد خانوار نیاز به توسعه عرصه های عمومی مسکن جهت بهره گیری در مواقع حضور فرزندان به صورت میهمان وجود دارد.